Gedicht: In de warmte van de dag
In de warmte van de dag waait een blad door de lucht draaiend, tollend van laag bij de grond tot hoog in de hemel Dansend op een geurendeken van grassen, bloemen die ongeliefd tot onkruid zijn bepaald De warmte die ik voel op mijn huid, brengt verlangen in mijn hart Van een nooit verloren moment dat nu is van geen begin en geen einde maar van puur zijn Heerlijk verloren in het landschap waar ik deel van ben zonder haast, zonder moeten rust in de werkelijkheid van het zijn. (c) M. Justus, 23-01-2022