De Verbazing

Symbiose Muziektonen omwaaien mijn hoofd en warme gedachten vullen mijn lichaam. Méér en méér één met het gevoel van het zijn, straalt de warmte van de symbiose uit in mij. (c) M. Justus, 19-01-2019.

De kamer in je hoofd. laat jouw blik vertroebelen. De kleuren van de meubels en de spullen doen je vergeten, de plek, de plaats waar je thuishoort. Grote ogen kijken je aan. De pupillen worden groter door de donkere gedachten, verloren momenten spoelen aan, aan het strand. Tenen in het zand. Vogels vliegen in de lucht, in de kamer, schreeuwende mensen zonder geluid laat jouw vluchten voorspellen. M. Justus, 11-01-2019.

Als ik thuiskom,  dan weet ik dat ik thuis ben door:  "Papa, papa, moet je horen!" en "Zeg, moet je horen!" van mijn vrouw. Als ik thuiskom dan weten ze dat ik thuis ben door "Ik moet even bijkomen! "en "Alsjeblieft, wat zachter, want het is mij te luid!". Als we thuis zijn, dan weet ik dat ik dat we thuis zijn door "Zeg, schatje, zou je..." en dan sterft het geluid af richting de eerste verdieping en "Wat zeg je, pa?" en "...Weet je waar 'die' of 'dat' is?".  Als we thuis zijn.. dan weten we zeker, dat we de ander iets kunnen/zullen vragen! (C) M. Justus, 7-1-2019. Gedicht voor mijn dochter.