Naar de toekomst kijken stond stil t oen mijn hart ademnood had. Stil, niet bewegend, l aat ik zien dat het goed gaat. Schijn, om de chaos en angst t e verbergen die in mij is gekomen. Geen weg terug, geen weg vooruit. Bevroren dromen in mijn hoofd, dromen die steeds duidelijker bedrog blijken. Hernieuwd geloven in jezelf in alles wat je automatisch kan en doet, vertrouwen in jezelf op een manier waarin je jezelf nooit hebt bekeken. Stilstand, bevroren mét complicaties sta je nog steeds in het leven, bevend en vertwijfeld. Maar, soms, soms, sta je, als een baby, met een dunne glimlach op zijn gezicht, eerste stapjes nemend, vol blijdschap en verbazing, te wankelen en vol vertrouwen vooruit te kijken. Velen bieden ook een "handje" aan (en niet per se de vrienden die je dacht te hebben). Door dit alles ontwikkelt het vertrouwen in jezelf zich meer en meer. Stapje voor stapje loop je een nieuwe toekomst tegemoet en... als een iets andere persoon ga je weer op-ademend naa